Forum KSMu w Święcanach

skull

W listopadzie 1897 roku na Aleji Umberto grupa studentów z Massimo D'Azeglio School w Turynie zebrała się, aby się czymś zająć. Zdecydowali się założyć klub sportowy ze szczególnym naciskiem na grę w futbol, dyscyplinę z Wielkiej Brytanii, która szybko zdobywała popularność także na kontynencie. I tak to się zaczęło - Juventus F.C. narodził się po prostu dla zabawy. Klub pod kierownictwem pierwszego prezydenta, Enrico Canfariego, grał z bardziej doświadczonymi i lepiej zorganizowanymi drużynami w mieście. Jakkolwiek w 1905 roku Juventus wywalczył pierwszy włoski tytuł po porywającej rywalizacji z dwiema innymi drużynami - Milanem i Genoą. Siedziba Juventusu F.C. (która funkcjonuje do dzisiaj) znajduje się przy D'Armi Square. Przez kilka lat zawodnicy nosili różowe koszulki (takie same jak na początku w 1900 roku). Zmiana na barwy czarno-białe nastąpiła w 1903 roku, kiedy to z Anglii przypłynął statek ze złym sprzętem. Mimo coraz większych zdobyczy Juventus wciąż pozostawał w cieniu silniejszych drużyn (jak np. Provercelli i Casale) aż do wybuchu pierwszej wojny światowej. Po wojnie rosły aspiracje drużyny, której bramki bronił Giacone, a czyste konto pomagali mu zachować obrońcy: Novo i Bruno (pierwszy występował reprezentacji kraju).

Corrado Corradini napisał dla klubu hymn, który spełniał swoją rolę do lat sześćdziesiątych. W 1923 roku zadebiutował Giampiero Combi, jeden z najlepszych bramkarzy świata. Edoardo Agnelli, syn założyciela FIATA, został mianowany nowym prezydentem klubu. Wychodząc naprzeciw ciągle rosnącej liczbie kibiców, Juventus przeniósł się na większy obiekt przy Marsiglia Road. Jeno Karoly, pierwszy trener z prawdziwego zdarzenia, przybył do klubu razem z Hirzerem (oboje Węgry), aby uzupełnić zdolności Combiego, Rosetty, Muneratiego, Bigatto i Grabbiego. W sezonie 1925/26 we wspaniały sposób Juventus sięgnął po drugi tytuł mistrzowski. W tym świetnym okresie Juventus odniósł pięć kolejnych sukcesów. Trener Carlo Carcano dysponował takimi gwiazdami jak Orsi, Caligaris, Monti, Cesarini, Varglien, Bertolini, Ferrari i Borel. Powodziło się nie tylko Juventusowi, ale także reprezentacji Włoch, która wywalczyła w 1934 r. mistrzostwo świata. W tym czasie Juventus pierwszy raz zetknął się ze światowym futbolem, występując w Pucharze Europy (dzisiaj Liga Mistrzów), czterokrotnie docierając do półfinału. W 1933 roku nastąpiła zmiana miejsca występów: stadion miejski został zbudowany dla Światowego Uniwersytetu Gier, a drużyna grała tam do 1900 roku. W 1947 roku prezydentem Juventusu został Giovanni Agnelli. Najbardziej godnymi uwagi zawodnikami byli wtedy: Carlo Parolo oraz dwójka Danesów - John Hansen i Proest. Jednakże bohaterem i rekordzistą pod względem występów (444) oraz goli (177) był Giampiero Boniperti. Lata 1950 i 1952 przyniosły dwa tytuły mistrza Włoch. Do 1955 roku Umberto Agnelli zastąpił swojego starszego brata - Giovanniego na stanowisku prezydenta klubu. Również dzięki dokonaniom takich zawodników jak Omar Sivorii, John Charles Juventus został mistrzem Włoch w 1958, 1960 i 1961 roku. Pierwszy raz włoski klub mógł szczycić się gwiazdą za zdobycie 10 mistrzostw kraju. Rok 1967 to kolejny mistrzowski rok dla Juventusu pod prezydenturą Vittore Catelli.

Bardzo dobry okres dla drużyny rozpoczął się wraz z objęciem przez Giampiero Bonipertiego posady prezydenta w 1971 roku. Przez następne 15 lat (1972/86) Juventus dziewięć razy triumfował w lidze, a także we wszystkich europejskich i międzynarodowych pucharach, drużynę prowadzili Wycpalek, Parola i Giampiero Boniperti, podczas gdy w jej szeregach pierwsze skrzypce grały takie asy jak Zoff, Scirea, Tardelli, Cabrini, Causio, Rosa, Gentile, Furino, Anastasi i Roberto Bettega - dzisiejszy wiceprezydent. Uzupełnienie Włochów stanowili obcokrajowcy tacy jak Zbigniew Boniek czy Michel Platini, który zdobył 2 scudetta, 2 Europejskie Puchary, Puchar Interkontynentalny, 3 tytułu króla strzelców i 3 Złote Piłki w ciągu pięciu lat. W 1990 roku Juventus triumfował w Pucharze UEFA i w Pucharze Włoch (z dzisiejszym prezydentem Vittorio Chiusano i Dino Zoffem w roli trenera). Kolejny Puchar UEFA wzbogacił kolekcję klubu w 1993 roku.

W 1994 roku nowa grupa menadżerów (A. Giraudo, Luciano Moggi i Roberto Bettega - "the triad") przejęła kierownictwo w klubie. Stanowisko trenera powierzyli Marcello Lippiemu, który natychmiast poprowadził drużynę do pierwszego scudetta od dziewięciu lat. Sezon 1994/95 przyniósł zwycięstwo w Pucharze Włoch i porażkę w finale Pucharu UEFA. Dotychczas Juventus wygrał Ligę Mistrzów tylko raz - w tragiczną noc na Heysel pokonał Liverpool. W finale o tytuł mistrzów Europy w Rzymie Juventus podejmował Ajax. Ekscytujący mecz zakończył sie po dogrywce wynikiem 1:1. Wykorzystane karne Peruzziego, Ferrary, Pesotta, Padovano i Jugovica doprowadziły kibiców do szaleństwa Juventus drugi raz triumfował w Lidze Mistrzów. W 1996 roku Juventus zdobył Puchar Interkontynentalny w Tokio, (Del Piero), Superpuchar Europy (przeciw Paris Saint Germain) i 24. scudetto. Niestety, w finale Ligi Mistrzów nie potrafił pokonać, Borussi Dortmund, ale Lippi wynagrodził to, zdobywając Superpuchar Włoch i 25 mistrzostwo kraju. W 1998 roku po raz trzeci z rzędu dotarł do finału Ligi Mistrzów niestety przegrał z Realem Madryt (0:1). Po słabej postawie Juve w sezonie 1998/99 Lippi został zwolniony z funkcji trenera, przed 21 kolejką ligową jego miejsce zajął Carlo Ancelotti. Juventus zajął dopiero 6 miejsce i nie zakwalifikował się do rozgrywek pucharowych. Sezon 1999/00 należał do udanych dla bianco-nerich, jednak stracili 26 scudetto w ostatniej kolejce przegrywając z Perugią (1:0) i zajęli 2 miejsce. W sezonien 2000/01 Juventus zajął drugie miejsce choć do ostatniej kolejki miał szanse na zdobycie mistrza Włoch. Sezon 2001/02 należał wreszczie do szceśliwych i choć przegrany został finał pucharu Włoch to Juve zdobyło 26 scudetto. Następny sezon pod wodzą Lippiego znowu zakończył się sukcesem w lidze, smutek pozostał jednak po przegranym w karnych finale Ligi Mistrzów z Milanem. W 2003 roku pożegnaliśmy Giovanni Agnelliego, człowieka który jak mało kto przyczynił się do sukcesów Juve. Sezon 2003/04 mimo wielkich aspiracji zakończył się klęskami we wszystkich najważniejszych rozgrywkach: w Serie A Juventus musiał uznać wyższość Milanu i Romy, w finale Coppa Italia został pokonany przez Lazio a z LM odpadł już w 1/8 przegrywając z hiszpańskim Deportivo. Z funkcji trenera Juventusu zrezygnował Marcello Lippi a jego następcą nieoczekiwanie został Fabio Capello. Pierwszy rok pracy 'Don Fabio' przyniósł sukces w postaci zdobycia 28 scudetto, w Lidze Mistrzów skończyło się tylko na ćwierćfinale, w którym Juventus uległ późniejszemu triumfatorowi tych rozgrywek, Liverpoolowi.

[/img]

green_day

ty tylko juventusem żyjesz........jak przegra to załamka

skull

Alessandro del Piero urodził się w Conegliano we Włoszech 11 września 1974.
Jego znakiem zodiaku jest panna. Włoski piłkarz, wielokrotny reprezentant swojego kraju.

Jego kariera rozwijała się bardzo szybko i szybko stał się piłkarzem światowego formatu. W młodości był chorowitym dzieckiem, ale zawsze dla niego liczyła się tylko piłka. Każdą wolną chwilę poświęcał grze w futbol. Wraz z jego przyjaciółmi zazwyczaj grali na łące znajdującej się nie daleko. Alessandro Del Piero najczęściej grał jako bramkarz.

W wieku 9 lat zaczęła się przygoda Alexa z klubem San Vendemiano. Jego pierwszym trenerem był Umberto Prestia. Do dziś bardzo dobrze i z humorem wspomina debiut Alexa. Gdy dołączył do drużyny był jej najmniejszym członkiem. Do dziś Prestia pamięta, jak podwijał mu koszulkę i wpuszczał na boisko. Alex grał w San Vendemiano bardzo dobrze, ciągle podwyższając swój poziom. Podczas jednego z meczów drużyna Alexa była obserwowana przez Vittorio Scantaburlo, obserwatora drugoligowej włoskiej drużyny Padova. Po meczu był zachwycony postawą Alessandro Del Piero. I tak po czterech latach spędzonych w San Vandemiano Alex opuścił rodzinę, rodzinne miasto i przeniósł się do Padovy. W Padovie spędził dwa lata. Przez te dwa sezony rozwijał swe umiejętności w Serie B, gdzie zagrał w 14 meczach strzelając jedną bramkę.

22 listopada 1992 roku zaczął grę w podstawowym składzie Padovy w meczu przeciw Ternanie. Wówczas jego partnerami z drużyny byli tacy piłkarze jak Di Livio, Albertini, Bennarivo. Po udanych występach w Serie B jego nieprzeciętny talent zostaje zauważony przez działaczy Juventusu oraz Milanu. W wieku lat 19 przeniósł się do Turynu. W Juventusie zaczynał w zespole juniorów – Primavierze. Wraz z tą drużyną wygrał turniej w Viareggio. Pomogło mu to w dostaniu się do pierwszego zespołu. 12 września nastąpił jego wielki debiut w Serie A, w meczu przeciwko Foggi, zakończony remisem 1-1. W następnym meczu z Regginą dostał kolejną szansę. W 80 minucie został wprowadzony na boisko za Fabrizio Ravanelliego. 10 minut gry wystarczyło, aby zanotował swoją pierwszą bramkę w Serie A!

Po niedługim czasie zdobywa swojego pierwszego Hat-tricka w zawodowej karierze w meczu z Parmą. W decydującym o mistrzostwie meczu, Juventus przegrywał z Fiorentiną 0-2. Wówczas dwa trafienia zaliczył Vialli, a zwycięskiego gola zdobył właśnie Del Piero. W wieku 22 lat Alex odbywa służbę wojskową, w której jego jedynym obowiązkiem była... gra w piłkę. Kolejne wielkie chwile przeżywał sezonie 95-97. Juve zdobywa Scutetto, Ligę Mistrzów, Puchar Europy, Puchar Interkontynetalny i to wszystko za sprawą przepięknych goli Alexa. Bardzo często jego bramki decydowały o zwycięstwie Juventusu m.in. zdobywając decydującego gola w Pucharze Interkontynentalnym z River Plate dał Juventusowi miano najlepszej drużyny globu. Gorsze chwile nadeszły wraz z rokiem 1998. Podczas MŚ we Francji grał mało. Włosi, kandydujący do zdobycia mistrzostwa odpadli w ćwierćfinale. Alex był tylko rezerwowym. Po mistrzostwach szkoleniowiec Romy Zdenek Zeman, bezpodstawnie oskarżył Del Piero oraz innych wielkich graczy Juve o stosowanie niedozwolonych środków dopingujących. Nie potrafił uwierzyć w zbyt szybki przyrost mięśni u tych graczy, na które zapracowali sobie tylko i wyłącznie ciężką pracą i poświęceniem.

8 listopada 1998 to chyba najgorsza data w sportowym życiu Alexa. Podczas ligowego meczu z Udinese Calcio, Del Piero ulega bardzo ciężkiej i skomplikowanej kontuzji, która wyłącza go z gry na okres 9 miesięcy. Wówczas poddaje się operacji w USA i przez kolejne 3/4 roku dochodzi do formy. Pod jego nieobecność Juve spisywał się bardzo słabo, zajmując dopiero 6 lokatę w Serie A. Del Piero powraca 4 sierpnia 1999 roku. Po powrocie podpisuje z Juventusem 5-letni kontrakt, który sprawia, że Alex jest w tym czasie najlepiej zarabiającym piłkarzem na świecie.

Sezon 1999/2000 jest bardzo ważny dla Alexa. Po kontuzji stał się już dojrzałym i doświadczonym piłkarzem. W końcu skończyła się era Lippiego i nadeszły dwa pechowe sezony pracy Ancelottiego. Del Piero zdobywa z Juve 2 wicemistrzostwa Włoch i kilka nagród na najlepszego gracza sezonu, w różnych kategoriach. 12 lutego umiera Gino Del Piero - ojciec Alexa. Pogrążony w smutku Alex w następnym meczu strzela bramkę, dedykując ją ojcu.

Sezon 2001/2002 to powrót Lippiego. Po kontuzji nie ma śladu, a Del Piero jest jeszcze lepszym piłkarzem niż przedtem. Ponownie wspaniała gra Bianconerich. Niestety przygoda z Ligą Mistrzów kończy się w drugiej rundzie grupowej, ale nie to było priorytetem. Wspaniały atak Del Piero – Trezeguet prowadził Juventus do 26 mistrzostwa kraju. Przed ostatnią kolejką Juve był drugi, z jednym punktem straty do Interu. "Bianconeri" musieli pokonać Udinese i liczyć na potknięcie Interu w meczu z Lazio. To się udało. Lazio wygrywa 4-2, a Juve po bramkach Alexa i Treze wygrywa i zdobywa "scudetto"! Alex został ponownie wybrany najlepszym napastnikiem sezonu. Strzelał dużo pięknych bramek.

Sezon 2002/2003 był jednym z lepszych w wykonaniu Alex'a.Wraz Trezegolem i Nedvedem stworzyli najgroźniejsze trio w Lidze Mistrzów.Juventus w tym sezonie doszedł do finału Ligi Mistrzów przegrywając w finale z Milanem,w rzutach karnych.Na pocieszenie Juve zdobyło Scudetto. Sezon 2003/2004 to jedno wielkie rozczarowanie.Juventus nie zdobywa żadnego trofeum ,a w dodatku przegrywa w lidze z A.S.Romą aż 4:1. Juve konczy sezon na 3 miejscu.W finale pucharu Włoch przegrywa w dwumeczu z Lazio Rzym. sezon 2004/2005 to w miare udany zeson dla Juve. W letnim mercatto do juve przybywają Emerson,Ibrahimowic,Mutu,Cannavaro i Zebina.Juve wygrywa Serie A pozostawiając w pobitym polu kolejno A.C.Milan,Inter Mediolan oraz Udinese Calcio.W Lidze Mistrzów odpada pechowo w ćwierćfinale z Liverpoolem, który potem sięga po to trofeum.Alex gra cały czas poniżej oczekiwań. Często schodzi z boiska.Ma jednak momenty przebłysków dawnego geniuszu takich jak np.w decydującym o mistrzostwie meczu z Milanem,kiedy to w fenomenalny sposób zagrywa piłke przewrotką do Davida Trezegueta, który strzela bramka na wage mistrzostwa.

Sezon 2005/2006 zapowiadał się dla Alex'a bardzo trudno. Trener nie wiedział go w pierwszym składzie dając częćciej szanse gry Ibrahimowiciowi. Alex był jednak w fenomenalnej formie, wchodził w końcówkach meczu i strzelał bramki, często na wagę zwycięstwa. Niedawno zdobył 183 bramke dla Juve stając się nowym rekordzistą klubu!
[Edytuj]

Reprezentacja

Zadebiutował 25 marca 1995 roku. Mimo wysokiej formy podczas Euro 96’ w Anglii zagrał zaledwie 45 minut. Potem były Mistrzostwa Świata we Francji w 1998 roku, jednak na nich Alex również był rezerwowym. Włosi odpadli w ćwierćfinale po rzutach karnych z Francją. Większe zaufanie Alex zyskał u Dino Zoffa podczas ME 2000 roku. Co prawda Alex nie grał w każdym meczu, ale był podstawowym graczem, który pomógł reprezentacji zajść aż do finału. W Finale niestety włosi przegrali z Francją 1-2, wygrywając do 90 min. 1-0. Wiele osób po części obwiniało za porażkę Alexa, który zmarnował w meczu finałowym dwie wspaniałe okazje. Jednak winę ponosili wszyscy, a przede wszystkim zbyt defensywna gra, gdy wygrywali. Następne lata w reprezentacji to czasy "panowania" Trapatoniego i MŚ w Japonii i Korei. Po raz kolejny trener nie chciał od początku postawić na Alexa. Jednak wystarczyło mu 20 minut meczu z Meksykiem, aby strzelić gola dającego awans Italii do następnej rundy. Gdy wydawało się, że po tym wyczynie Alex znalazł miejsce w pierwszym składzie, Squadrra Azzura pożegnała się z turniejem.Alex jedzie w 2004 roku jako pewniak na Mistrzoswa Europy w Portugalli.Nie zdobywa tam jednak bramki i Reprezentacja Włoch szybko odpada po,,Skandynawskim Spisku".po rocznej przerwie nowy już trener Marcelo Lippi postanwia postawic na Del Piero i powołuje go na mecze eliminacji do Mistrzostw Świata w Niemczech.Lippi powiedział że Alex bedzie w jego reprezentacji bedzie gówną siła napedową zespołu i ze ma zamiar budowac zespół wogół niego i Tottiego.Zagroźeniem dla pozycji Alexa, może stać sie w przyszłości Antonio Cassano.

skull

Ja kibicuje Juventusowi od zawsze. To jest mój pierwszy klub któremu kibicuje. I nie mam zamiaru kibicować innym. Juve jest najlepsze:!: Exclamation

green_day

ja jeszcze jakiś czas kibicowałem juventusowi ale sie to zmieniło

skull

Jest moim ulubionym piłkarzem. Alex za młodu był przeagentem i nadal nim jest. Ma bardzo dobrą technikę i umiejętności. Ja mu kibicuje i mam trzy koszulki z jego nazwiskiem Exclamation

On jest wzorem do naśladowania .........
ja biore przykład z niego Smile

skull

Ja kibicuje Juventusowi i to sie nie zmieni Smile

Juve

skull

Pojemność: 71.012
Wymiary boiska: 105m x 68m
Rok otwarcia: 1990 (Mistrzostwa Świata)
Adres: Viale Grande Torino/4 Maggio '49 10151 Torino
Telefon: 011-7395759
Oświetlenie: 2500 Lux
Miejsca dla prasy: 200 na poziomie drugim 54 na poziomie trzecim
Miejsca dla radia i tv: 33 na poziomie drugim 3 na poziomie trzecim
Parking: 3900 miejsc zadaszonych, 100 miejsc dla autokarów,
500 miejsc dla motocykli

PLAN STADIONU I OKOLIC:

green_day

a dla naszej klasy wzorem do naśladowania jesp pani AKrztoń

skull

a co ma wspólnego pani A Krztoń ze sportem Question

skull

Zlatan Ibrahimowic prawdopodobnie przejdzie do Chelsea lub Realu Madrit Exclamation

Tylko że the blues dają więcej pieniędzy za niego. Ciekawe jak sie to zakończy Question

Najlepiej jak by Zlacia został w Juve i nigdzie nie przechodził Exclamation

Ale cóż na to poradzić Exclamation

Niech robi co chce Exclamation

green_day

pisałeś że DEL PIERO jest wzorem do naśladowania to ja przedstawiłem nasz wzór

skull

rozumiem

jak tak mówisz to tak musi być Exclamation

green_day

i ty w to uwierzyłeś.........ciekawe na jakich byśmy wyrośli??........haha

skull

na krztońkopodobnych Smile

bylibyście świetnymi nauczycielami matmy Exclamation

krzychoo

tak dziekuje bardzo za takich tumanowatych nauczycieli

green_day

wtedy by już świat uczonych przestał istniec...........buliby sami idioci

skull

wcale lepiej teraz nie wygląda Exclamation

teoretycznie sami idioci Exclamation

green_day

ale zdażają sie wyjątki............np. skull

krzychoo

no ale green_day to prawdziwa zasada

skull

hehehe ............... fajne stwierdzenia wam wychodzą Exclamation

green_day

no wreszcie ktoś powiedział że bywam czasem genialny

skull

czasem i to trzeba powiedzieć Exclamation

green_day

ale ja mam takie przebłyski chyba tylko czasami

krzychoo

oj tak ----------------- raz na pare miesiecy Laughing